Depresja dzieci i młodzieży

Dla kogo jest kurs Depresja dzieci i młodzieży?

Kurs jest skierowany do rodziców dzieci i młodzieży w wieku szkolnym. W związku z tym, iż porusza bardzo szeroki zakres tematów związanych ze szkołą, dorastaniem i stresowymi sytuacjami, na jakie każdego dnia narażone są nasze dzieci – polecamy go wszystkim rodzicom dzieci 7+, a także nauczycielom.

Jak mogę pomóc dziecku, które ma myśli samobójcze?

To czego najbardziej potrzeba takiemu dziecku, to poświęcenie mu czasu, uważność, cierpliwa i szczera rozmowa oraz empatyczna reakcja na jego problemy.

W czym kurs Depresja dzieci i młodzieży może pomóc rodzicom?

Ten kurs przygotowuje rodziców i nauczycieli do szczerej, odważnej rozmowy z dzieckiem. Uczy rozpoznawania i nazywania problemów, z jakimi na co dzień zmagają się dzieci w środowisku domowym, a także w grupie rówieśniczej i w szkole. Pomaga w znalezieniu drogi do wzajemnego zrozumienia pomiędzy rodzicem a dzieckiem i podpowiada, jak trafnie z miłością i szacunkiem odpowiadać na potrzeby depresyjnego dziecka.

Dlaczego dzieci i młodzież chorują na depresję?

W naszym kursie przyczyny depresji dzieci i młodzieży zostały omówione i ustawione w subiektywnym rankingu ich ważności przez dziecięcych i nastoletnich rozmówców Wojciecha Eichelbergera. Natomiast specjaliści jako najczęstsze podłoże depresji młodzieży wskazują czynniki genetyczne (przypadki depresji w rodzinie), długotrwały stres lub traumę, życie w rodzinach dysfunkcyjnych (przemoc, uzależnienia), podatność na presję otoczenia (presję rodziców co do wyników w nauce, presję rówieśników/mediów społecznościowych co do wyglądu) czy niską samoocenę. Czynnikami, które sprzyjają depresji jest deficyt ruchu, snu i rekreacyjnego kontaktu z przyrodą, kumulacja poczucia zagrożenia (wojna, katastrofa klimatyczna), rozczarowanie światem dorosłych (hipokryzja, chaos wartości i upadek autorytetów).

Czy zagrożenie depresją wśród nastolatków jest rzeczywiście tak duże, jak alarmują media?

Niestety tak. Według badań UNICEF przeprowadzonych w 2021 r. w 21 krajach aż 20% młodych ludzi ma depresję. Objawy depresyjne mogą występować nawet u co trzeciego nastolatka. Tematu nie można bagatelizować. Dane policji wskazują, że w 2021 r. aż 1496 dzieci poniżej 18 roku życia próbowało popełnić samobójstwo. Wzrasta też liczba dzieci z zachowaniami autodestrukcyjnymi – samookaleczaniem czy zaburzeniami odżywiania (bulimią, anoreksją).

Jakie są najczęstsze objawy depresji nastolatka?

Wiek nastoletni to czas dojrzewania, dorastania. Nie każda zmiana w zachowaniu dziecka jest powodem do niepokoju, ale też nie można bagatelizować sytuacji, które dotąd nie miały miejsca, lub mocno się nasiliły. O depresji mogą świadczyć: nadmierny smutek, apatia, brak energii, zmiana przyzwyczajeń (rezygnacja z pasji i czynności, które wcześniej sprawiały przyjemność), zmiany wzorca snu (problemy z zasypianiem czy przesypianie większości doby), wzrost lub spadek apetytu, agresywne zachowania, złość, rozdrażnienie, wycofanie społeczne, samouszkodzenia, częste poruszanie w rozmowie tematyki śmierci, samobójstwa czy bezcelowości życia. Rodzice najlepiej znają swoje dziecko. Jeśli coś ich niepokoi, warto by przyjrzeli się takim zachowaniom uważniej.

Co jako rodzic powinienem zrobić, jeśli podejrzewam u dziecka depresję?

W rodzinach z wypracowanym sposobem otwartej, pozbawionej kar, krytyki i oceniania komunikacji, zagrożenie depresją dziecka jest znacznie mniejsze. W takim domu nastolatek, który czuje, że dzieje się z nim coś złego, szybciej zakomunikuje to osobom dorosłym, do których ma zaufanie. W przypadku podejrzenia depresji pierwszym krokiem jest wizyta u lekarza psychiatry, który postawi diagnozę i pokieruje dalej. W początkowej fazie leczenia zdiagnozowanej psychiatrycznie depresji stosuje się często leki przeciwdepresyjne. Potem kładzie się nacisk na pracę z psychoterapeutą. W walce z zaawansowaną depresją pomoc specjalistów oraz wsparcie najbliższych są niezbędne.

Dlaczego dzieci się samookaleczają? Jak pomóc dziecku, które się tnie?

Nie ma jednego powodu autoagresywnych zachowań dzieci i młodzieży. To ważny temat i warto dać mu więcej czasu i miejsca. Wojciech Eichelberger poświęcił tematowi samookaleczeń dzieci cały artykuł „Dlaczego dzieci się samo-okaleczają.”